Complexity, Cognition, Urban Planning and Design: Post-Proceedings of the 2nd Delft International Conference

این کتاب که از گفتمان فشرده ای بین متخصصان چندین رشته - نظریه پردازان پیچیدگی، دانشمندان علوم شناختی، فیلسوفان، برنامه ریزان شهری و طراحان شهری، و همچنین یک جانورشناس و یک فیزیولوژیست حاصل شده است - به موضوعات مختلفی در مورد شهرها می پردازد. این اولین گام در پاسخ به چالش ایجاد چنین گفتمانی است، بر اساس معضلی که در حوزه CTC (نظریه های پیچیدگی شهرها) شناسایی شده است. دومی نشان داده است که شهرها ویژگی‌های سیستم‌های پیچیده طبیعی و ارگانیک را نشان می‌دهند: آنها باز، پیچیده و از پایین به بالا هستند، ساختارهای فراکتالی دارند و اغلب آشفته هستند. CTC همچنین نشان داده است که بسیاری از فرمالیسم‌ها و مدل‌های ریاضی که برای مطالعه سیستم‌های پیچیده مواد و ارگانیک ایجاد شده‌اند، در شهرها نیز کاربرد دارند. معضل موجود در وضعیت کنونی CTC این است که شهرها با سیستم‌های پیچیده طبیعی تفاوت دارند زیرا آنها سیستم‌های پیچیده ترکیبی هستند که از یک سو از مصنوعاتی مانند ساختمان‌ها، جاده‌ها و پل‌ها و از سوی دیگر از عوامل طبیعی انسانی تشکیل شده‌اند. این موضوع سؤالات جدیدی را در مورد تفاوت بین طبیعی و مصنوعی، منشأ شناختی کنش و رفتار انسان و نقش برنامه ریزی و طراحی شهرها مطرح می کند. پاسخ به این سؤالات نمی تواند از یک رشته باشد. آنها باید در عوض از گفتمان بین متخصصان چندین رشته درگیر در CTC بیرون بیایند.

This book, which resulted from an intensive discourse between experts from several disciplines – complexity theorists, cognitive scientists, philosophers, urban planners and urban designers, as well as a zoologist and a physiologist – addresses various issues regarding cities. It is a first step in responding to the challenge of generating just such a discourse, based on a dilemma identified in the CTC (Complexity Theories of Cities) domain. The latter has demonstrated that cities exhibit the properties of natural, organic complex systems: they are open, complex and bottom-up, have fractal structures and are often chaotic. CTC have further shown that many of the mathematical formalisms and models developed to study material and organic complex systems also apply to cities. The dilemma in the current state of CTC is that cities differ from natural complex systems in that they are hybrid complex systems composed, on the one hand, of artifacts such as buildings, roads and bridges, and of natural human agents on the other. This raises a plethora of new questions on the difference between the natural and the artificial, the cognitive origin of human action and behavior, and the role of planning and designing cities. The answers to these questions cannot come from a single discipline; they must instead emerge from a discourse between experts from several disciplines engaged in CTC.