External Governance as Security Community Building: The Limits and Potential of the European Neighbourhood Policy

سیاست همسایگی اروپا (ENP) در ابتدا برای ایجاد "حلقه ای از دوستان پیرامون اتحادیه، از مراکش تا روسیه و دریای سیاه" (پرودی، 2002) در نظر گرفته شد. اما امروز وخامت روزافزون وضعیت امنیتی در منطقه به وضوح نشان می دهد که این هدف محقق نشده است. بنابراین، با جنگ در اوکراین، سوریه و لیبی، همسایگی اتحادیه را بهتر می توان به عنوان «حلقه آتش» توصیف کرد. آیا این بدان معناست که این سیاست شکست خورده است و به یک سیاست جایگزین در قبال همسایگان اتحادیه اروپا نیاز است؟ یا باید این تحولات را به‌عنوان شکست‌های موقتی ناشی از عوامل خارجی خارج از کنترل اتحادیه اروپا دانست؟ با مقایسه رویکرد اتحادیه اروپا با همسایگان شرقی و جنوبی خود، این جلد به دنبال پاسخگویی به چنین سؤالاتی است. نویسندگان دریافته‌اند که اتحادیه اروپا هنوز نقش بالقوه‌ای در تأمین امنیت منطقه‌ای دارد، اما اگر واقعیت‌های ژئواستراتژیک گسترده‌تر در هر دو منطقه را به طور فزاینده‌ای در نظر نگیرد، این نقش نیز به طور فزاینده‌ای در خطر تضعیف است.

The European Neighbourhood Policy (ENP) was initially intended to create ‘a ring of friends surrounding the Union, from Morocco to Russia and the Black Sea’ (Prodi, 2002). Today, however, the ever-worsening security situation in the region clearly shows that the aim has not been achieved. With wars in Ukraine, Syria and Libya, the Union’s neighbourhood can therefore better be described as ‘a ring of fire’. Does this means that the policy has failed and that an alternative policy towards the EU’s neighbours is needed? Or should these developments be seen as temporary setbacks caused by external factors beyond EU control? By comparing the EU’s approach to its eastern and southern neighbours, this volume seeks to answer such overarching questions. The authors find that the EU still has a potential role to play in providing regional security, but that this role also risks being increasingly undermined if it does not increasingly take into account the broader geostrategic realities in both regions.