In the Hegemon’s Shadow: Leading States and the Rise of Regional Powers

ارتباط بین قدرت‌های مستقر و قدرت‌های نوظهور یکی از مهم‌ترین موضوعات در سیاست جهانی است. با این وجود، مطالعات اندکی بررسی کرده‌اند که چگونه دولت پیشرو در نظام بین‌الملل به قدرت‌های در حال رشد در مناطق پیرامونی واکنش نشان می‌دهد - بازیگرانی که هنوز به قدرت‌های بزرگ تبدیل نشده‌اند و ممکن است هرگز به قدرت‌های بزرگ تبدیل نشوند، اما همچنان در حال افزایش قدرت، گسترش نفوذ خود، و تلاش برای تجدید نظم در خود هستند. گوشه ای از جهان در سایه هژموناین شکاف را پر می کند. ایوان برادن مونتگومری از رشته‌های مختلف نظریه رئالیستی استفاده می‌کند تا چارچوبی جدید ایجاد کند که توضیح می‌دهد چرا دولت‌های پیشرو برخی از قدرت‌های منطقه‌ای در حال رشد را کنار گذاشته‌اند اما با برخی دیگر مخالفت کرده‌اند.

مونتگومری تعامل بین دو عامل را بررسی می‌کند: نوع نظم محلی. که یک دولت پیشرو ترجیح می دهد و نوع تغییر قدرت محلی که به نظر می رسد در حال وقوع است. اولین مورد، منافع اصلی یک دولت پیشرو را در یک منطقه پیرامونی نشان می دهد و به عنوان مبنای ارزیابی آن از هرگونه تغییر در وضعیت موجود است. آیا دولت پیشرو مایل است به‌جای برتری قدرت، توازن قوا را ببیند، آیا در عوض از اولویت بر برابری حمایت می‌کند یا بین این گزینه‌ها بی‌طرف است؟ دومی نشان می دهد که چگونه یک تغییر قدرت محلی احتمالاً آشکار می شود. به ویژه، یک قدرت نوظهور در صدد ایجاد کدام نظم منطقه ای است و آیا یک دولت پیشرو انتظار موفقیت آن را دارد؟ مونتگومری با تحلیل تلاش‌های بریتانیای کبیر برای مدیریت ظهور مصر، کنفدراسیون، و ژاپن در طول قرن نوزدهم و تلاش‌های ایالات متحده برای مدیریت ظهور هند و عراق در قرن بیستم، استدلال‌های خود را آزمایش می‌کند.

The relationship between established powers and emerging powers is one of the most important topics in world politics. Nevertheless, few studies have investigated how the leading state in the international system responds to rising powers in peripheral regions―actors that are not yet and might never become great powers but that are still increasing their strength, extending their influence, and trying to reorder their corner of the world. In the Hegemon's Shadow fills this gap. Evan Braden Montgomery draws on different strands of realist theory to develop a novel framework that explains why leading states have accommodated some rising regional powers but opposed others.

Montgomery examines the interaction between two factors: the type of local order that a leading state prefers and the type of local power shift that appears to be taking place. The first captures a leading state's main interest in a peripheral region and serves as the baseline for its evaluation of any changes in the status quo. Would the leading state like to see a balance of power rather than a preponderance of power, does it favor primacy over parity instead, or is it impartial between these alternatives? The second indicates how a local power shift is likely to unfold. In particular, which regional order is an emerging power trying to create and does a leading state expect it to succeed? Montgomery tests his arguments by analyzing Great Britain’s efforts to manage the rise of Egypt, the Confederacy, and Japan during the nineteenth century and the United States’ efforts to manage the emergence of India and Iraq during the twentieth century.