Racial Hygiene: Medicine Under the Nazis

دانشمندانی که تاریخ علم را در زمان نازی‌ها کاوش می‌کنند، عموماً بر تخریب علم توسط نازی‌ها یا فساد ارزش‌های فکری و لیبرال تمرکز کرده‌اند. بهداشت نژادی بر نحوه مشارکت خود دانشمندان در ساختن سیاست نژادی نازی ها تمرکز دارد. رابرت پراکتور نشان می‌دهد که تصویر مشترک یک جامعه علمی منفعل که مجبور به همکاری با نازی‌ها شده است، نمی‌تواند واقعیت آنچه را که واقعاً اتفاق افتاده است درک کند - یعنی اینکه بسیاری از ابتکارات سیاسی نازی‌ها از درون جامعه علمی برخاسته است، و اینکه پزشکی دانشمندان به طور فعال عناصر کلیدی سیاست ناسیونال سوسیالیستی را طراحی و اجرا کردند.

این کتاب جامع‌ترین گزارش تا به امروز را از دخالت پزشکی آلمان در قوانین عقیم‌سازی و اخته کردن، قوانین منع ازدواج بین یهودیان و غیریهودیان، و برنامه عظیم برای نابود کردن «زندگی‌هایی که ارزش زندگی کردن ندارند» ارائه می‌کند. این مطالعه تلاش‌هایی را از جانب پزشکان برای درک «مشکل یهودیان» به عنوان یک «مشکل پزشکی» و اینکه چگونه مجلات پزشکی آشکارا در مورد نیاز به یافتن یک «راه‌حل نهایی» برای یهودیان آلمان بحث می‌کنند، نشان می‌دهد. و کولی \"مشکلات\"

پراکتور ما را آگاه می کند که چنین تفکری منحصر به آلمان نیست. داروینیسم اجتماعی اواخر قرن نوزدهم در آمریکا و اروپا باعث ایجاد نظریه هایی در مورد بهداشت نژادی شد که مورد استقبال قرار گرفت. توسط علاقه مندان از ملیت های مختلف به امید پرورش نژادی بهتر، سالم تر و قوی تر از مردم. پراکتور همچنین گزارشی از جنبش بهداشتی "ارگانیک" که در دوران نازی ها شکوفا شد، از جمله کمپین هایی برای کاهش مصرف سیگار و الکل، و تلاش ها ارائه می کند. نیاز به نانوایی ها برای تولید ce نان سبوس دار. فصل جداگانه ای به ظهور جنبش مقاومت در میان پزشکان در انجمن پزشکان سوسیالیست اختصاص دارد. این کتاب بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق اسناد معاصر، از جمله بایگانی های دولتی آلمان و بیش از دویست مجله پزشکی منتشر شده در این دوره است.

پراکتور نه تنها برای گفتن یک داستان، بلکه برای ترغیب به تأمل در نظر گرفته است. در مورد آنچه که می‌توان آن را «فلسفه سیاسی علم» نامید - چگونه جنبش‌هایی که سیاست‌های ملت‌ها را شکل می‌دهند می‌توانند ساختار و اولویت‌های علم را نیز شکل دهند. مفاهیم گسترده این کتاب نه تنها برای مورخان، پزشکان، و افرادی که به تاریخ و فلسفه علم اهمیت می دهند، بلکه برای کسانی که به سیاست علم و اخلاق پزشکی علاقه مند هستند نیز تأثیرگذار است.

Scholars exploring the history of science under the Nazis have generally concentrated on the Nazi destruction of science or the corruption of intellectual and liberal values. Racial Hygiene focuses on how scientists themselves participated in the construction of Nazi racial policy. Robert Proctor demonstrates that the common picture of a passive scientific community coerced into cooperation with the Nazis fails to grasp the reality of what actually happened--namely, that many of the political initiatives of the Nazis arose from within the scientific community, and that medical scientists actively designed and administered key elements of National Socialist policy.

The book presents the most comprehensive account to date of German medical involvement in the sterilization and castration laws, the laws banning marriage between Jews and non-Jews, and the massive program to destroy "lives not worth living:' The study traces attempts on the part of doctors to conceive of the "Jewish problem" as a "medical problem," and how medical journals openly discussed the need to find a "final solution" to Germany's Jewish and gypsy "problems."

Proctor makes us aware that such thinking was not unique to Germany. The social Darwinism of the late nineteenth century in America and Europe gave rise to theories of racial hygiene that were embraced by enthusiasts of various nationalities in the hope of breeding a better, healthier, stronger race of people. Proctor also presents an account of the "organic" health movement that flourished under the Nazis, including campaigns to reduce smoking and drinking, and efforts to require bakeries to produce whole-grain bread. A separate chapter is devoted to the emergence of a resistance movement among doctors in the Association of Socialist Physicians. The book is based on a close analysis of contemporary documents, including German state archives and more than two hundred medical journals published during the period.

Proctor has set out not merely to tell a story but also to urge reflection on what might be called the "political philosophy of science"--how movements that shape the policies of nations can also shape the structure and priorities of science. The broad implications of this book make it of consequence not only to historians, physicians, and people concerned with the history and philosophy of science, but also to those interested in science policy and medical ethics.