The Limits of Critique

چرا منتقدان باید از آثار ادبی نقاب بردارند و راز زدایی کنند؟ چرا آنها بر این باورند که زبان همیشه برخی از حقیقت ها را پنهان می کند، وظیفه منتقد افشای ناگفته ها یا سرکوب شده ها است؟ در این کتاب، ریتا فلسکی به بررسی نقد، شکل غالب تفسیر در مطالعات ادبی می پردازد، و آن را به عنوان یکی از روش ها در میان بسیاری از روش ها، روشی با جذابیت قوی – اما در عین حال محدودیت های مشخص، مورد بررسی قرار می دهد.

فلسکی استدلال می کند که نقد یک روش است. حساسیتی که به بهترین وجه توسط عبارت پل ریکور «هرمنوتیک سوء ظن» به تصویر کشیده می شود. او نشان می دهد که چگونه این بدگمانی نسبت به متون بسیاری از خوانش های بالقوه را از بین می برد در حالی که هیچ تضمینی برای تفکر دقیق یا رادیکال ارائه نمی دهد. در عوض، او پیشنهاد می‌کند که محققان ادبی باید آنچه را که او «خوانش پساانتقادی» می‌نامد، امتحان کنند: به جای جستجوی دلایل و انگیزه‌های پنهان در پشت متن، محققان ادبی باید خود را در مقابل آن قرار دهند و در مورد آنچه پیشنهاد می‌کند و ممکن می‌سازد تأمل کنند.

محدودیت های نقد با پایین آوردن نقد و بررسی شیوه های جدید تفسیر، رویکرد تازه ای به رابطه بین آثار هنری و جهان اجتماعی ارائه می دهد.

Why must critics unmask and demystify literary works? Why do they believe that language is always withholding some truth, that the critic’s task is to reveal the unsaid or repressed? In this book, Rita Felski examines critique, the dominant form of interpretation in literary studies, and situates it as but one method among many, a method with strong allure—but also definite limits.

Felski argues that critique is a sensibility best captured by Paul Ricoeur’s phrase “the hermeneutics of suspicion.” She shows how this suspicion toward texts forecloses many potential readings while providing no guarantee of rigorous or radical thought. Instead, she suggests, literary scholars should try what she calls “postcritical reading”: rather than looking behind a text for hidden causes and motives, literary scholars should place themselves in front of it and reflect on what it suggests and makes possible.

By bringing critique down to earth and exploring new modes of interpretation, The Limits of Critique offers a fresh approach to the relationship between artistic works and the social world.