The Muslim Bonaparte: Diplomacy and Orientalism in Ali Pasha’s Greece

علی پاشا از ایوانینا (?1750-1822)، فرماندار منصوب شده توسط عثمانی در شمال سرزمین اصلی یونان، شخصیت برجسته ای در تاریخ عثمانی، یونان و اروپا بود. این اولین بیوگرافی انتقادی انگلیسی زبان درباره او در دهه‌های اخیر است که بر اساس مجموعه‌ای از ادبیات، نقاشی و موسیقی موسیقی نوشته شده است. K. E. Fleming نشان می‌دهد که تجربه دیپلماتیک بریتانیا و فرانسه علی با ادبیات «شرق‌شناسانه» که او الهام گرفته بود، در تضاد بود. علی که توسط بایرون «بوناپارت مسلمان» لقب گرفته بود، از موقعیت دیپلماتیکی در شرق آدریاتیک برخوردار بود. او در تلاش برای جدایی از دولت عثمانی، هوشمندانه از روابط دیپلماتیک انگلیس، روسیه، فرانسه و ونیز استفاده کرد. با این حال، همانطور که او به اوج قدرت خود می رسید، روایت های اروپایی از او او را با عبارات "شرق شناسانه" بیش از پیش ترسیم می کرد - فردی غیرمنطقی، مستبد، ظالم و غیرقابل اعتماد.

فلمینگ بر تنش تمرکز می کند. بین این دو تجربه علی - دیپلماتیک و فرهنگی. او همچنین تاریخ یونان مدرن را در چارچوب تاریخ اروپا و همچنین افول عثمانی قرار می‌دهد و راه‌هایی را نشان می‌دهد که در آن دیدگاه‌های اروپایی معاصر از یونان، به‌ویژه آن‌هایی که توسط فلسفه‌گرایی رمانتیستیسم ایجاد شده‌اند، به شکلی منحصربه‌فرد کمک کردند. شرق‌شناسی در جنوب بالکان. یونان، سرزمینی که هرگز به طور رسمی توسط اروپای غربی مستعمره نشده بود، در عوض تحت کنترل استعماری جانشینی قرار گرفت - کنترلی که در آن تاریخ و فرهنگ کشور، به جای سرزمین واقعی آن، ضمیمه، مورد تهاجم و استعمار قرار گرفت.

Ali Pasha of Ioannina (?1750-1822), the Ottoman-appointed governor of the northern mainland of Greece, was a towering figure in Ottoman, Greek, and European history. Based on an array of literatures, paintings, and musical scores, this is the first English-language critical biography about him in recent decades. K. E. Fleming shows that the British and French diplomatic experience of Ali was at odds with the "orientalist" literatures that he inspired. Dubbed by Byron the "Muslim Bonaparte," Ali enjoyed a position of diplomatic strength in the eastern Adriatic; in his attempt to secede from the Ottoman state, he cleverly took advantage of the diplomatic relations of Britain, Russia, France, and Venice. As he reached the peak of his powers, however, European accounts of him portrayed him in ever more "orientalist" terms--as irrational, despotic, cruel, and undependable.

Fleming focuses on the tension between these two experiences of Ali--the diplomatic and the cultural. She also places the history of modern Greece in the context of European history, as well as that of Ottoman decline, and demonstrates the ways in which contemporary European visions of Greece, particularly those generated by Romanticist philhellenism, contributed to a unique form of "orientalism" in the south Balkans. Greece, a territory never formally colonized by Western Europe, was subject instead to a surrogate form of colonial control--one in which the country's history and culture, rather than its actual land, was annexed, invaded, and colonized.