Bourgeois Equality: How Ideas, Not Capital or Institutions, Enriched the World

تردیدی وجود ندارد که اکثر انسان‌های امروزی از اجداد خود بهتر هستند. به طرز شگفت انگیزی، اقتصاددان و مورخ دیردر مک کلوسکی در جلد پایانی سه گانه خود بحث می کند که فضایل اغلب مورد تمسخر بورژوازی را جشن می گیرد. مک‌کلاسکی نشان می‌دهد که فقیرترین افراد بشریت به زودی به ثروت‌های نسبی ژاپن، سوئد و بوتسوانا خواهند پیوست.
 
چرا؟ اکثر اقتصاددانان - از آدام اسمیت و کارل مارکس گرفته تا توماس پیکتی - می گویند که غنی سازی بزرگ از سال 1800 از سرمایه انباشته حاصل شده است. مک کلاسکی به شدت مخالف است. او استدلال می‌کند: «ثروت ما نه با انباشتن آجر روی آجر، موجودی بانکی روی موجودی بانک، بلکه با انباشتن ایده روی ایده به دست آمد.» سرمایه لازم بود، اما وجود اکسیژن نیز ضروری بود. این ایده‌ها بودند، نه مهم، که باعث «بهبود آزمایش‌شده تجارت» شدند. نه نهادها رانندگان بودند. ارتدکس بانک جهانی مبنی بر «افزودن مؤسسات و هم زدن» کارساز نبود و نشد. مک‌کلاسکی یک مورد قدرتمند برای نقش آغازگر ایده‌ها ایجاد می‌کند - البته ایده‌هایی برای موتورهای الکتریکی و انتخابات آزاد، اما عمیق‌تر ایده‌های عجیب و غریب و لیبرال آزادی و کرامت برابر برای مردم عادی. لیبرالیسم برخاسته از انقلاب های الهیاتی و سیاسی در شمال غربی اروپا بود که باعث احترام منحصر به فرد برای بهتر شدن و دست اندرکاران آن شد و سلسله مراتب باستانی را تغییر داد. عوام تشویق شدند که دست به کار شوند، و بورژوازی معامله بورژوازی را در پیش گرفت و ما همه ثروتمند شدیم.
 
تعداد کمی از اقتصاددانان یا مورخان مانند مک‌کلاسکی می‌نویسند – توانایی او برای سرمایه‌گذاری بر حقایق تاریخ اقتصادی با فوریت یک رمان، یا یک پرونده حقوقی برجسته، بی بدیل است. او اقتصاد مدرن و تاریخ اقتصادی مدرن را با هوشیاری و شفافیت خلاصه می کند، اما به نتیجه علمی واقعا بزرگ می رسد. مهم نیست، اما ایده ها. کتاب‌های بزرگ جاه‌طلبانه‌تر و جذاب‌تر از برابری بورژوایی نیستند.

 There’s little doubt that most humans today are better off than their forebears. Stunningly so, the economist and historian Deirdre McCloskey argues in the concluding volume of her trilogy celebrating the oft-derided virtues of the bourgeoisie. The poorest of humanity, McCloskey shows, will soon be joining the comparative riches of Japan and Sweden and Botswana.
 
Why? Most economists—from Adam Smith and Karl Marx to Thomas Piketty—say the Great Enrichment since 1800 came from accumulated capital. McCloskey disagrees, fiercely. “Our riches,” she argues, “were made not by piling brick on brick, bank balance on bank balance, but by piling idea on idea.” Capital was necessary, but so was the presence of oxygen. It was ideas, not matter, that drove “trade-tested betterment.”  Nor were institutions the drivers. The World Bank orthodoxy of “add institutions and stir” doesn’t work, and didn’t. McCloskey builds a powerful case for the initiating role of ideas—ideas for electric motors and free elections, of course, but more deeply the bizarre and liberal ideas of equal liberty and dignity for ordinary folk. Liberalism arose from theological and political revolutions in northwest Europe, yielding a unique respect for betterment and its practitioners, and upending ancient hierarchies. Commoners were encouraged to have a go, and the bourgeoisie took up the Bourgeois Deal, and we were all enriched.
 
Few economists or historians write like McCloskey—her ability to invest the facts of economic history with the urgency of a novel, or of a leading case at law, is unmatched. She summarizes modern economics and modern economic history with verve and lucidity, yet sees through to the really big scientific conclusion. Not matter, but ideas. Big books don’t come any more ambitious, or captivating, than Bourgeois Equality.