Bullets on the Water: Refugee Stories

\"آیا اشکالی ندارد که از از دست دادن کشور خود، تمام گذشته، همه دوستان خود و ایجاد یک زندگی جدید در مکانی جدید نترسید؟\" جنگ های داخلی در آفریقا، فروپاشی رژیم مرکزی در سومالی، نسل‌کشی در رواندا، جنگ خلیج فارس در خاورمیانه، فروپاشی رژیم‌های نظامی در آمریکای مرکزی، درگیری‌های قومی جدید در اتحاد جماهیر شوروی سابق - همه این وقایع منجر به افزایش تعداد آوارگان شده است که اکثر آنها هرگز انتظار می رود در چنین شرایطی قرار بگیرند. امتناع آنها از پذیرفتن تقسیم کشورهایشان به گروه های قومی، مذهبی یا سیاسی جداگانه یا شرکت در بازی های مشکوک سیاسی بهای سنگینی را به همراه داشت - آنها وطن خود را از دست دادند و پناهنده شدند. این داستان‌ها نشان می‌دهند که به چه معناست که در وطن خود غریبه باشید و قبل از اینکه احساس کنید دوباره در خانه هستید، بر مشکلاتی که باید بر آن غلبه کنید. مهم‌تر از همه، این داستان‌ها به ما درباره پذیرش و نیاز به پل زدن تفاوت‌ها در زبان، مذهب، فرهنگ و سنت‌ها می‌گویند. Bullets on the Water به وضوح نشان می دهد که اکثر پناهندگان در کانادا به اهمیت پذیرش، مدارا و احترام به تفاوت اعتقاد غیرقابل انکاری دارند. انتخاب آنها برای پناهندگی نه تنها به دلیل پویایی وقایع سیاسی، بلکه حتی بیشتر از آن به دلیل این واقعیت بود که فرهنگ خصومت، خشونت و نفرت برای آنها کاملاً بیگانه بود. از کتاب: \"من شروع به فریاد زدن نام خود کردم. این تنها راهی است که می توان اعلام کرد که شما دستگیر یا بازداشت شده اید و ممکن است ناپدید شوید. شما باید نام خود را فریاد بزنید زیرا این تنها راه برای دریافت این پیام است. به یک سازمان غیردولتی (سازمان غیر دولتی) بین المللی که در گواتمالا فعالیت می کند. این حرکت ناامیدانه برای بسیاری از گواتمالایی هایی که بازداشت شده بودند کارساز بود. در خود گواتمالا هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه چه کسی دستگیر شده و چه اتفاقی برای کسانی که در زندان افتاده اند وجود نداشت.\" \" من چیزی به یاد نداشتم. فهمیدم که در یوگسلاوی هستم. من را به تیتوگراد و بعداً به بلگراد منتقل کردند. ماهها در اردوگاهی به ریاست سازمان ملل گذراندم. آنجا فهمیدم واقعاً چه اتفاقی افتاده است. چهار نفر کشته شدند. یکی از آنها آنها یک کودک هشت ساله بودند.\"

"Is it OK not to be afraid of losing your country, all your past, all your friends, and to create a new life in a new place?" Civil wars in Africa, the collapse of the central regime in Somalia, genocide in Rwanda, the Persian Gulf war in the Middle East, the collapse of the military regimes in Central America, new ethnic clashes in the former USSR - all these events have resulted in an increased number of displaced people, most of whom never expected to find themselves in such a situation. Their refusal to accept the division of their countries into separate ethnic, religious, or political groups or to participate in dubious political games exacted a heavy price - they lost their homelands and became refugees. These stories show what it means to find yourself a stranger in your homeland and the difficulties to be overcome before you feel at home again. Most importantly, however, these stories tell us about acceptance and the need to bridge differences in language, religion, culture, and traditions. Bullets on the Water makes it clear that most refugees in Canada have an unquestionable belief in the importance of acceptance, tolerance, and respect for difference. Their choice to become refugees was dictated not only by the dynamics of political events but, perhaps even more, by the fact that the culture of animosity, violence, and hatred was completely foreign to them. From the book: "I began to yell my name. This is the only way to announce that you have been arrested or detained and that you might disappear. You have to yell your name, because this is the only way to get this message to an international NGO (non-governmental organization) operating in Guatemala. This desperate gesture worked for many Guatemalans who were detained. In Guatemala itself, there was no information whatsoever about who was arrested and what happened to those in prison." "I did not remember anything. I realized that I was in Yugoslavia. I was transferred to Titograd and later to Belgrade. I spent months in a camp headed by the UN. There I understood what really did happen. Four people were killed. One of them was an eight-year-old child."