Gandhi’s Body: Sex, Diet, and the Politics of Nationalism

هیچ فردی به اندازه مهاتما گاندی مستقیماً با مبارزه هند و هند برای استقلال در ارتباط نیست. نام او به همان اندازه مترادف با عالی ترین اصول برابری جهانی، کرامت انسانی و آزادی شده است.

جوزف آلتر استدلال می کند، با این حال، گاندی به طور کامل توسط زندگی نامه نویسان و دانشمندان سیاسی درک نشده است، و در بدن گاندی او به ارزیابی مجدد زندگی و اندیشه مهاتما می پردازد. در رویکرد تجدیدنظرطلبانه و شمایل شکنانه خود، آلتر از تمرکز معمول بر خشونت پرهیز از خشونت، صلح و اصلاحات اجتماعی فاصله می گیرد و آنچه را که اکثر محققانی که گاندی را مطالعه کرده اند، نادیده می گیرند، جدی می گیرد: اشتغال گاندی به رابطه جنسی، وسواس او با اصلاح رژیم غذایی، و تندخویی او. حمایت از طبیعت درمانی آلتر نتیجه می گیرد که نمی توان بین توجه گاندی به سلامت، ایمان به خشونت پرهیز از خشونت و برنامه اجتماعی سیاسی او تمایزی قائل شد.

در این مطالعه اصلی و تحریک آمیز، جوزف آلتر نشان می دهد که این جنبه های ظاهراً خاص زندگی شخصی گاندی هستند. برای درک سیاست او و نه تنها سیاست گاندی، بلکه به طور کلی ناسیونالیسم هندی از اهمیت اساسی برخوردار است. آلتر با استفاده از نوشته های خود مهاتما، اعمال بدنی گاندی را در چارچوب فلسفه او قرار می دهد. به عنوان مثال، او رابطه بین روزه گاندی و ایده های او در مورد متافیزیک پوچی و رابطه بین تجرد و باورهای او در مورد خشونت پرهیزی را بررسی می کند.

Alter همچنین ایده ها و عملکردهای گاندی را در زمینه ملی و فراملی خود قرار می دهد. او در مورد چگونگی و چرایی محبوبیت درمان طبیعت در هند در اوایل قرن بیستم بحث می کند و تأثیر دو طبیعت شناس آلمانی را بر تفکر گاندی و تمرین یوگا در هند دنبال می کند. مهمتر از آن، او استدلال می کند که بازسازی یوگا از نظر طبیعت اروپایی عمداً توسط تعدادی از فعالان هندی انجام شد - که گاندی تنها مشهودترین آنها بود - علاقه مند به ایجاد یک رژیم بهداشتی "علمی"، متمایز از سوابق غربی، که مردم هند را برای خودمختاری مناسب می‌سازد. بدن گاندی با این استدلال مخالفت می کند که ناسیونالیسم هندی یا یک جنبش کاملاً بومی مبتنی بر هندو است یا صرفاً مشتق از آرمان های غربی است.