Mutuality in the Rhetoric and Composition Classroom

در متقابل در کلاس درس بلاغت و آهنگسازی ، دیوید ال. والاس و هلن روچیلد اوالد به مرکزیت بلاغت در آکادمی اشاره می کنند و بر ارتباط نزدیک بین زبان و ساختن دانش تأکید می کنند. آنها همچنین بر نیاز به تغییر در نقش معلمان و دانش آموزان در کلاس درس امروز تأکید می کنند. هدف آنها متقابل است، به اشتراک گذاری قدرت بین معلمان و دانش آموزان در کلاس درس که به همه اجازه می دهد صدای برابر در انتقال ایده ها داشته باشند.

والس و اوالد متقابل را به طور بالقوه دگرگون کننده می بینند، اما آنها معتقد نیستند که ماهیت یا آن تحول را می توان از قبل تعیین کرد. والاس و اوالد به این موضوع نگاه می‌کنند که چگونه مفهوم متقابل متقابل را می‌توان در کلاس‌های درس به سه طریق مهم اعمال کرد: بازسازی ژانرهای گفتار کلاسی، طراحی مجدد معماری دوره‌های بلاغت و نگارش، و ارزش‌گذاری دانش‌آموزان. عامل تفسیری در گفتمان کلاسی. آنها ادعا می کنند که متقابل در آموزش جایگزین، نه یک رویکرد واحد است و نه مجموعه خاصی از شیوه های ارزشمند؛ این یک همکاری مستمر بین معلمان و دانش آموزان است.

In Mutuality in the Rhetoric and Composition Classroom, David L. Wallace and Helen Rothschild Ewald point out the centrality of rhetoric in the academy, asserting the intimate connection between language and knowledge making. They also stress the need for a change in the roles of teachers and students in today’s classroom. Their goal is mutuality, a sharing of authority among teachers and students in the classroom that would allow everyone an equal voice in the communication of ideas.

Arguing that the impetus to empower students by engaging them in liberatory and emancipatory pedagogies is simply not enough, Wallace and Ewald seek to “help readers identify, theorize, and work through problems faced by teachers who already value alternative approaches but who are struggling to implement them in the classroom." It is not the teacher’s job merely to convey a received body of knowledge, nor is knowledge a prepackaged commodity to be delivered by the teacher. It is “constituted in the classroom through the dialogic interaction between teachers and students alike.”

Wallace and Ewald see mutuality as potentially transformative, but they “do not believe that the nature or that transformation can be designated in advance.” Rather it is located in the interaction between teachers and students. Wallace and Ewald look at how the transformative notion of mutuality can be effected in classrooms in three important ways: reconstituting classroom speech genres, redesigning the architecture of rhetoric and writing courses, and valuing students’ interpretive agency in classroom discourse. Mutuality in alternative pedagogy, they assert, is neither a single approach nor a specific set of valued practices; it is a continuous collaboration between teachers and students.