Justice and the Politics of Difference

در این اثر کلاسیک اندیشه سیاسی فمینیستی، آیریس ماریون یانگ تقلیل حاکم بر عدالت اجتماعی به عدالت توزیعی را به چالش می کشد. این کتاب به طور انتقادی مفاهیم اساسی زیربنای اکثر نظریه های عدالت، از جمله بی طرفی، برابری رسمی، و ذهنیت اخلاقی واحد را تحلیل می کند. نقطه شروع نقد او تجربه و نگرانی جنبش‌های اجتماعی جدید در مورد تصمیم‌گیری، بیان فرهنگی و تقسیم کار است - که توسط گروه‌های حاشیه‌ای و طردشده، از جمله زنان، آفریقایی‌آمریکایی‌ها، و سرخپوستان آمریکایی ایجاد شده‌اند. به عنوان همجنس گرایان و لزبین ها آیریس یانگ مفاهیم سلطه و ستم را برای پوشش موضوعاتی که از مدل توزیعی دور هستند تعریف می کند. به گفته یانگ، نظریه پردازان دموکراتیک به اندازه کافی به مشکل چارچوب مشارکتی فراگیر رسیدگی نمی کنند. با فرض عمومی همگن، آنها از در نظر گرفتن ترتیبات نهادی برای درج افرادی که از نظر فرهنگی با هنجارهای خرد و احترام مردان سفیدپوست اروپایی شناخته نمی شوند، در نظر نمی گیرند. یانگ تاکید می کند که نظریه هنجاری و سیاست عمومی باید با تأیید به جای سرکوب تفاوت های گروهی اجتماعی، ظلم مبتنی بر گروه را تضعیف کند. او با استناد به دیدگاه خود از جامعه خوب بر شبکه متمایز و متکثر فرهنگی زندگی شهری معاصر، از اصل نمایندگی گروهی در عموم مردم دموکراتیک و سیاست‌های متمایز گروهی بحث می‌کند.

پیش‌گفتار جدید دانیل آلن، زمینه یانگ را بیان می‌کند. کار می کند و توضیح می دهد که چگونه بحث های پیرامون عدالت اجتماعی از زمان انتشار اولیه عدالت و سیاست تفاوت - و تغییر شکل یافته است.

In this classic work of feminist political thought, Iris Marion Young challenges the prevailing reduction of social justice to distributive justice. It critically analyzes basic concepts underlying most theories of justice, including impartiality, formal equality, and the unitary moral subjectivity. The starting point for her critique is the experience and concerns of the new social movements about decision making, cultural expression, and division of labor--that were created by marginal and excluded groups, including women, African Americans, and American Indians, as well as gays and lesbians. Iris Young defines concepts of domination and oppression to cover issues eluding the distributive model. Democratic theorists, according to Young do not adequately address the problem of an inclusive participatory framework. By assuming a homogeneous public, they fail to consider institutional arrangements for including people not culturally identified with white European male norms of reason and respectability. Young urges that normative theory and public policy should undermine group-based oppression by affirming rather than suppressing social group difference. Basing her vision of the good society on the differentiated, culturally plural network of contemporary urban life, she argues for a principle of group representation in democratic publics and for group-differentiated policies.

Danielle Allen's new foreword contextualizes Young's work and explains how debates surrounding social justice have changed since--and been transformed by--the original publication of Justice and the Politics of Difference.