Violent Reverberations: Global Modalities of Trauma

مشارکت در این جلد، شرایط شگفت‌انگیز متعددی را ترسیم می‌کند که در آن تروما مورد استفاده قرار می‌گیرد - به عنوان یک ابزار تحلیلی، یک اصطلاح درمانی یا به عنوان یک استناد گفتمانی. با انجام این کار، ما به طور انتقادی با جنبه های اغلب فردی تروما، و همچنین فرض یک جسمی جهانی که در سطح جهانی در زمینه های رنج انسانی قابل استفاده است، درگیر می شویم. این جلد خواننده را به سفری در مناطق بسیار متفاوت می برد: از مؤسسات نروژی برای بیماران روانپزشکی تا ظهور پس از جنگ ژانرهای گفتاری در مورد خشونت در موزامبیک، از آئین های یونانی و کامرونی و درمان های کارناوالسکی آسیب های تاریخی تا گفتمان های ملی ترورهای سیاسی. در آرژانتین، این جلد یک ضد نقطه به صورت تجربی در برابر ادعای یک «امپراتوری تروما» جهانی (Didier Fassin) یا دیدن تروما به عنوان موفقیت‌آمیز توسط راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) ارائه می‌کند. در عوض، این اثر به طور انتقادی ارزیابی می‌کند و درگیر این می‌شود که آیا انعطاف‌پذیری و استقامت دوگانه این اصطلاح، میراث‌ها و آثار اشکال متعدد خشونت را به تصویر می‌کشد، در بر می‌گیرد یا به چالش می‌کشد.

The contributions to this volume map the surprisingly multifarious circumstances in which trauma is invoked – as an analytical tool, a therapeutic term or as a discursive trope. By doing so, we critically engage the far too often individuating aspects of trauma, as well as the assumption of a universal somatic that is globally applicable to contexts of human suffering. The volume takes the reader on a journey across widely differing terrains: from Norwegian institutions for psychiatric patients to the post-war emergence of speech genres on violence in Mozambique, from Greek and Cameroonian ritual and carnivalesque treatments of historical trauma to national discourses of political assassinations in Argentina, the volume provides an empirically founded anti-dote against claiming a universal ‘empire of trauma’ (Didier Fassin) or seeing the trauma as successfully defined by the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). Instead, the work critically evaluates and engages whether the term’s dual plasticity and endurance captures, encompasses or challenges legacies and imprints of multiple forms of violence.