Representations of Childhood in American Modernism

این کتاب تلاش‌های مدرنیسم آمریکایی را برای افسون کردن خوانندگان بزرگسال و کودک از دیدگاه ذات‌گرایانه دوران کودکی به‌عنوان رستگاری، اصیل و جهانی مستند می‌کند. برای جیمز، بارنز، دو بوآ و استاین، حرکت قرن بیستم برای قرار دادن کودک در مرکز خود و جامعه، نگرانی‌هایی را در مورد کاهش ارزش بلوغ برانگیخت و واکنش انتقادی را برانگیخت که دوران کودکی و روایت‌های کودکان را به شیوه‌هایی تقریباً متضاد تصور می‌کرد. برای هر دو. در این مطالعه اصلی، میشل اچ فیلیپس استدلال می‌کند که نقد گسترده مدرنیسم آمریکایی از دوران کودکی منجر به برخی از معنی‌دارترین و سوءتفاهم‌شده‌ترین آزمایش‌های دوران باطنی، روایت، و ادبیات کودکان شد.

This book documents American modernism’s efforts to disenchant adult and child readers alike of the essentialist view of childhood as redemptive, originary, and universal. For James, Barnes, Du Bois, and Stein, the twentieth century’s move to position the child at the center of the self and society raised concerns about the shrinking value of maturity and prompted a critical response that imagined childhood and children’s narratives in ways virtually antagonistic to both. In this original study, Michelle H. Phillips argues that American modernism’s widespread critique of childhood led to some of the period’s most meaningful and most misunderstood experiments with interiority, narration, and children’s literature.