Physical Play and Children’s Digital Games

بازی انسان ها را از نظر شناختی، عاطفی و جسمی در تمام سنین درگیر می کند. این کتاب با استفاده از یک چارچوب تاریخی، و تمرکز بر بازی که توسط مصنوعات مادی مانند اسباب‌بازی‌ها و بازی‌ها نشان داده می‌شود، بازی را به‌عنوان شکلی از درگیری جسمانی که منعکس‌کننده نگرش‌های فرهنگی درباره توسعه و یادگیری است، بررسی می‌کند، زیرا اینها در طول زمان در فرهنگ غربی تکامل یافته‌اند. نظریه پردازانی در قرن بیستم مانند کلاین و وینیکات، هویزینگا و کالویس، پیاژه، برونر و ویگوتسی دیدگاه های متفاوتی را برای درک ما از نقش بازی در جامعه به ارمغان آوردند. به‌ویژه، نظریه‌های ویگوتسکی درباره فرآیند، بینشی را در مورد چگونگی توجه کودکان به یادگیری و جذب اطلاعات جدید ارائه می‌کند. استفاده روزافزون از رسانه های دیجیتال به عنوان یک محیط سرگرمی و یادگیری در سنین پایین تر، بحث های جدیدی را در مورد ماهیت و ارزش بازی در رشد کودکان، به ویژه بازی های فیزیکی یا جسمی ایجاد می کند.
تاکید بر بازی ها در نظر گرفته شده برای کودکان مستلزم بحث در مورد علوم شناختی، رفتاری و اعصاب است که از فعالیت های بازی و درگیری فیزیکی به عنوان یک جنبه حیاتی رشد حمایت می کند. این کتاب سپس به مسیر بازی های دیجیتال در فرهنگ معاصر می پردازد و بررسی می کند که آیا این مصنوعات (چه برای یادگیری یا سرگرمی در نظر گرفته شده اند) مرزهای تعامل جسمی را گسترش داده اند یا محدود می کنند. در نهایت، این کتاب در مورد طراحی بازی و بازی جایگزین بحث می‌کند و در مورد آینده مصنوعات بازی رسانه‌ای جدید حدس می‌زند.

Play engages humans cognitively, emotionally, and physically at all ages. Using a historical framework, and focusing on play as represented by material artifacts such as toys and games, this book explores play as a form of somatic engagement that reflects cultural attitudes about development and learning as these have evolved over time in western culture. Theorists in the twentieth century such as Klein and Winnicott, Huizinga and Callois, Piaget, Bruner and Vygotsy brought different perspectives to our understanding of play’s role in our society. In particular, Vygotsky’s theories about process provide insight into how children attend to learning and assimilate new information. The increasing use of digital media as both an entertainment and learning environment at ever-younger ages, is generating new discussions about the nature and value of play in children’s development, in particular, physical, or somatic play.
The emphasis on games intended for children necessitates a discussion of the cognitive, behavioral, and neuroscience that supports play activities and physical engagement as a crucial aspect of development. The book then looks at the trajectory of digital games in contemporary culture and explores whether these artifacts (whether intended for learning or entertainment) have extended or are curtailing boundaries of somatic engagement. Finally, the book discusses alternative play and game design and, speculates on the future of new media play artifacts.