Stable Isotopes to Trace Migratory Birds and to Identify Harmful Diseases : An Introductory Guide

این دست‌نوشته پتانسیل‌های رویکردهایی را که در زیر ذکر شده برای نظارت بر AIVها در WMW مورد بحث قرار می‌دهد. پلتفرم های تشخیص مولکولی امکان تشخیص دقیق AIV ها در مدفوع پرندگان آلوده را فراهم می کند. فناوری‌های مشابهی را می‌توان برای تعیین گونه‌های پرنده از طریق بارکد کردن DNA مورد استفاده قرار داد و تحقیقات غیرتهاجمی را در مورد اپیدمیولوژی بیماری ممکن می‌سازد.

پرندگان آبزی مهاجر وحشی (WMW) نقش مهمی در انتقال ویروس آنفلوانزای پرندگان (AIVs) در فواصل دور دارند. بنابراین، درک مهاجرت پرندگان ممکن است به طور قابل توجهی به درک اپیدمیولوژی بیماری کمک کند، با این حال اکثر رویکردهای مرسوم برای ردیابی مهاجرت WMW بر اساس گرفتن، برچسب گذاری (عمدتاً دستگاه های زنگ یا GPS) و گرفتن مجدد آنها برای پیوند مکان های عزیمت و رسیدن است. p>

نسبت ایزوتوپ های پایدار در بافت های بی اثر متابولیکی (پر، منقار، پنجه) نسبت های موجود در نقطه مصرف (نوشیدن یا تغذیه) را منعکس می کند، بنابراین امکان ردیابی منشاء پرندگان در مکان های توقف را فراهم می کند.

سکوهای تشخیص مولکولی مانند واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) امکان تشخیص دقیق AIVs در مدفوع پرندگان آلوده را فراهم می‌کند. از فناوری های مشابه (توالی ژنتیکی) می توان برای تعیین گونه پرنده از طریق بارکد DNA استفاده کرد. جمع‌آوری ساده و آسان نمونه‌های پر و مدفوع در مکان‌های توقف ممکن است یک بسته اطلاعاتی کامل ایجاد کند که در آن گونه‌های WMW حامل AIVs (بارکد PCR+DNA روی مدفوع)، و همچنین منشاء این گونه‌ها (بارکد SI+DNA) هستند. روی پرها). بنابراین، چنین رویکردهایی امکان تحقیق در مورد اپیدمیولوژی و اکولوژی AIVs در WMW را با استفاده از یک پلت فرم غیر تهاجمی، که نیازی به گرفتن WMW ندارد، می‌سازد. این دست نوشته پتانسیل های این رویکردها برای نظارت بر AIV ها در WMW را مورد بحث قرار می دهد.

p>

This manuscript discusses the potentials of the approaches as mentioned below to monitor the AIVs in WMW. Molecular diagnostic platforms enable for accurate detection of the AIVs in the feces of infected birds. Similar technologies can be used to determine the bird species through DNA barcoding, enabling non-invasive research on the epidemiology of the disease.

Wild migratory waterfowl (WMW) play significant role in the transmission of avian influenza viruses (AIVs) on large distances. Understanding bird migrations may therefore significantly contribute towards understanding of the disease epidemiology, however most conventional approaches to trace WMW migrations are based on capturing, tagging (mostly ringing or GPS devices) and their re-capturing to link the departure and arrival places.

Stable isotope ratios in metabolically inert tissues (feathers, beaks, claws) reflect the ratios present at the point of intake (drinking or feeding), thus enabling for tracing bird origins at stopover places.

Molecular diagnostic platforms such as the polymerase chain reaction (PCR) enable for accurate detection of the AIVs in the feces of infected birds. Similar technologies (genetic sequencing) can be used to determine the bird species through DNA barcoding. Simple and easy collection of feather and fecal samples at the stopover places may generate a full information package on which species of WMW carries the AIVs (PCR+DNA barcoding on the feces), as well as the origin of these species (SI+DNA barcoding on the feathers). Therefore, such approaches enable for research on the epidemiology and the ecology of the AIVs in WMW using a non-invasive platform, which does not require capturing of WMW. This manuscript discusses the potentials of these approaches to monitor the AIVs in WMW.

p>